Zastosowanie drutu VVG i jego parametry techniczne

Charakterystyka techniczna, a także stosunek ceny do jakości, jaki posiada drut VVG, pozwalają mu konkurować na równych warunkach nie tylko z krajowymi, ale także zagranicznymi odpowiednikami. Biorąc pod uwagę liczbę odmian tego kabla na rynku, jego zakres jest praktycznie nieograniczony. Najważniejsze jest, aby wybrać odpowiednią sekcję.

Szereg zastosowań

Drut VVG jest przeznaczony do stosowania w domowych i przemysłowych obwodach elektrycznych o napięciu do 1000 V. Najczęściej taki przewód jest zalecany do domowej instalacji elektrycznej przy stosowaniu ukrytych i otwartych metod instalacji, a także przy montażu za podłogami z płyt gipsowo-kartonowych.

Ograniczeniem w stosowaniu kabla VVG jest ułożenie go pod ziemią, ponieważ miękka zewnętrzna izolacja nie będzie w stanie chronić drutu przed gryzoniami lub uszkodzeniami mechanicznymi, które mogą powstać w wyniku przemieszczania się gleby. Jeśli konieczne jest użycie go do układania podziemnych mediów, kabel należy ułożyć w rurze lub innej sztywnej izolacji.

Oznaczenia bezpieczeństwa pożarowego

Pełny opis właściwości kabla można sporządzić zgodnie z oznaczeniami głównymi i dodatkowymi. Na kablu VVG dekodowanie zaczyna się od obecności lub braku litery „A” na początku. Jeśli go tam nie ma, kabel jest miedziany, w przeciwnym razie jest to aluminium. Litery „B” oznaczają materiał izolacyjny: na przewodach i na zewnątrz - w obu przypadkach stosowany jest polichlorek winylu. Ostatnia litera „G” oznacza brak zewnętrznej powłoki zbrojonej - taki kabel z miękką osłoną jest uważany za goły. Litera „p”, jeśli znajduje się po literach VVG, oznacza, że ​​kabel jest płaski - przewody w nim są ułożone w rzędzie, a nie skręcone razem. Istnieją również oznaczenia „T” i „UHL”, które wskazują tropikalną wydajność izolacji lub są przeznaczone do klimatu umiarkowanego i zimnego.

Oprócz głównych liter w oznaczeniu kabli mogą występować dodatkowe litery wskazujące, że właściwości przeciwpożarowe izolacji różnią się od standardowych.

• ng - pokazuje, że w przypadku ułożenia przewodów w jednym kanale kablowym, przy znacznym przegrzaniu jednego z przewodów, izolacja nie ulegnie zapaleniu, a jedynie się tli, chroniąc sąsiednie przewody przed zapłonem;
• ng-ls - izolacja podczas tlenia wydziela do powietrza zmniejszoną ilość dymu i tlenku węgla;
• ng-hf - nawet w przypadku pożaru izolacji do powietrza zostanie uwolniona minimalna ilość szkodliwych żywic i gazów, co może mieć działanie korozyjne;
• dodanie przedrostka „fr” do powyższych oznaczeń wskazuje na odporność ogniową izolacji, którą uzyskuje się stosując uzwojenie zawierające mikę.

Przewody mogą być numerowane lub kodowane kolorami, a producenci używają jednolitego koloru rdzenia drutu i częściowego koloru, gdy zabarwiona jest tylko część izolacji, zwykle pasek o szerokości 1 mm. Jeśli istnieją dwa przewodzące rdzenie, to ich kolorystyka musi koniecznie zawierać niebieski przewód neutralny, a jeśli jest ich trzy lub więcej, wówczas uziemienie jest żółto-zielone.

Oznaczenie liczby, lokalizacji i kształtu rdzeni

Po oznaczeniach literowych oznaczenie kabla zawiera cyfry pokazujące liczbę żył przewodzących prąd oraz ich liczbę, np. 3 x 25 oznacza, że ​​w kablu znajdują się 3 oddzielne żyły, z których każdy ma przekrój 25 mm².

Kable czterożyłowe mają swoją specyfikę - niektóre ich odmiany są wykonane z jednym rdzeniem o zmniejszonym przekroju.Wynika to z faktu, że przewód zerowy lub uziemiający nie zawsze potrzebuje takiego samego przekroju jak przewód fazowy, a wraz z jego spadkiem podczas instalacji dużych sieci energetycznych oszczędności stają się znaczne. W związku z tym użycie mniejszego przewodu jest odzwierciedlone w oznaczeniu. Jeśli oznaczono standardowy kabel czterożyłowy 4 x 2,5 mm², oznaczenie z jednym zredukowanym rdzeniem będzie wyglądało jak 3 x 2,5 + 1 x 1,5. Wskazuje to na obecność w kablu trzech przewodów 2,5 mm² i jednego 1,5 mm².

Kolejną cechą widoczną na oznaczeniu jest zastosowanie w kablu żył jednożyłowych lub wielodrutowych, dla których stosuje się oznaczenia „O” - przewód sztywny lub „M” - przewód elastyczny. Wskazany jest również ich kształt, który może być okrągły lub sektorowy - odpowiednio „K” lub „C”.

Pełne oznaczenie wygląda jak VVG 3 x 2,5 ms + 1 x 1,5 ms (N) - 0,66 TU - jak można je rozszyfrować, w tabeli na rysunku:

Oznakowanie wskazujące na pojedyncze lub skręcone przewody, a także ich kształt, nie musi być stosowane, jeśli stosowane są przewody o jednakowym przekroju, o powierzchni mniejszej niż 16 mm²

Specyfikacje

Gdzie i jak można użyć kabla określonej marki, pokaż jego parametry techniczne. Przewód elektryczny VVG ma kilka odmian, z których najczęściej używany jest kabel VVGng, którego właściwości techniczne są odpowiednie do układania pojedynczego i sterty.

• Maksymalne napięcie wynosi 660-1000 woltów, w zależności od klasy izolacji.
• Zalecana temperatura użytkowania wynosi od -50 do +50 ° C.
• Dopuszcza się stosowanie przy wilgotności do 98%.
• Temperatura, jaką izolacja może wytrzymać przez długi czas bez zmiany jej właściwości, wynosi 70 ° C. Przez krótki czas wytrzymuje nagrzewanie do 90 ° C i około 4 sekundy - do 250 ° C. Izolacja zapala się w temperaturach +400 i wyższych.
• Praca awaryjna jest dozwolona przez 8 godzin dziennie, ale nie więcej niż tysiąc godzin przez cały okres użytkowania drutu.
• Dopuszczalny promień gięcia podczas montażu zależy od rodzaju rdzenia - lity lub wielodrutowy. W pierwszym przypadku zagięcie będzie miało całkowitą średnicę kabla * 10, aw drugim - średnicę * 7,5.
• Liczba drutów w cewce zależy od przekroju żył. Do 16 mm² - 450 m, od 25 do 70 mm² - 300 m, a wszystkie pozostałe - 200 m.
• Szacowana żywotność drutu to 30 lat, okres gwarancji to 5 lat.

Powyższe dane pokazują, czym jest kabel VVGng i gdzie można go użyć.

Aby uzyskać więcej informacji na temat kabla VVG i jego zastosowania, zobacz ten film:

Na co zwrócić uwagę przy wyborze

Pomimo złożoności fałszywych kabli elektrycznych nadal można spotkać produkty niskiej jakości, w których izolacja nie spełnia norm lub przekrój przewodów jest mniejszy niż wskazany na oznaczeniu. Aby sprawdzić izolację wystarczy spojrzeć na obecność lub brak smug - na dobrym przewodzie będzie czyste, równe nacięcie z izolacją ściśle przylegającego rdzenia. Aby sprawdzić przekrój, można użyć mikrometru lub metody „staromodnej”, kiedy żyłę składa się na 10 warstw i mierzy linijką. W przeciwnym razie musisz skupić się na obliczonych wskaźnikach i wybrać kabel żądanej sekcji.