Hoe weerstand te meten met een multimeter - basisregels en procedure

Er zijn veel situaties waarin het nuttig zal zijn om te weten hoe u weerstand kunt meten met een multimeter en is er een verschil in welk apparaat u dit het beste kunt doen. Zelfs als een persoon geen fervent radioamateur is, is het bij huishoudelijk werk met een elektricien vaak nodig om de draden op zijn minst te "rinkelen" - in feite om ervoor te zorgen dat de weerstand van de draad binnen acceptabele grenzen blijft.

Hoe een multimeter weerstand meet

Het principe van weerstandsmeting is gebaseerd op de wet van Ohm, die in een vereenvoudigde versie stelt dat de weerstand van een geleider gelijk is aan de verhouding van de spanning op deze draad tot de stroom die er doorheen stroomt. De formule ziet eruit als R (weerstand) = U (spanning) / I (stroom). Dat wil zeggen, 1 Ohm weerstand geeft aan dat er een stroom van 1 Ampère en een spanning van 1 Volt door de draad stroomt.

Dienovereenkomstig kan, door een vooraf bepaalde stroom met een bekende spanning door een geleider te leiden, de weerstand ervan worden berekend. In feite is een ohmmeter (een apparaat dat weerstand meet) een stroombron en een ampèremeter, waarvan de schaal is gegradueerd in ohm.

Welke multimeter te gebruiken

Meetinstrumenten zijn onderverdeeld in universeel (multimeters) en gespecialiseerd, die zijn ontworpen om één bewerking uit te voeren, maar deze zo snel en nauwkeurig mogelijk uit te voeren. In een multimeter is een ohmmeter slechts een onderdeel van het apparaat en moet deze nog steeds worden ingeschakeld in de juiste modus. Gespecialiseerde apparaten vereisen op hun beurt ook enige vaardigheden om te gebruiken - u moet weten hoe u ze correct kunt verbinden en de ontvangen gegevens moet interpreteren.

Hoe analoge en digitale multimeters te gebruiken - in de volgende video:

Gespecialiseerde meetinstrumenten

Het is duidelijk uit de wet van Ohm dat een standaard multimeter niet in staat zal zijn om grote weerstanden te meten, aangezien standaard vinger-type batterijen worden gebruikt als stroombron, of een "Krone" -type batterij - het apparaat heeft simpelweg niet genoeg stroom.

Als het vaak nodig is om een ​​grote weerstand te meten, bijvoorbeeld isolatie, dan moet je een megohmmeter aanschaffen.

Het gebruikt een dynamo of een krachtige batterij met een step-up transformator als stroombron - afhankelijk van de klasse van het apparaat kan het spanningen van 300 tot 3000 volt genereren.

Hieruit volgt dat de taak, bijvoorbeeld hoe de aardingsweerstand met een multimeter te meten, geen eenduidig ​​antwoord kan hebben - in dit geval moet u een speciaal voor dit doel ontworpen speciaal apparaat gebruiken. Metingen worden uitgevoerd volgens bepaalde regels en het gebruik van dergelijke apparaten is het lot van specialisten - zonder gespecialiseerde kennis is het verkrijgen van het juiste resultaat behoorlijk problematisch. Theoretisch kunt u de weerstand bij aarding controleren met een tester, maar hiervoor is de montage van een extra elektrisch circuit vereist, waarvoor ten minste een krachtige transformator nodig is, zoals die op lasmachines.

Digitale en analoge multimeters

Uiterlijk zijn deze apparaten gemakkelijk van elkaar te onderscheiden - in digitaal worden de gegevens in cijfers weergegeven en in de analoge wijzerplaat worden ze gegradueerd en wijst de pijl naar de gewenste waarde.Dienovereenkomstig is een digitaal apparaat gemakkelijker te gebruiken, omdat het onmiddellijk de kant-en-klare waarde laat zien en wanneer u met een analoog apparaat werkt, moet u bovendien de uitvoergegevens interpreteren.

Bovendien moet er bij het werken met dergelijke apparaten rekening mee worden gehouden dat de digitale multimeter een ontladingssensor voor de voeding heeft - als de batterijstroom niet genoeg is, zal hij gewoon weigeren te werken.

Analoog zegt in een dergelijke situatie niets, maar geeft gewoon onjuiste resultaten.

Anders is voor huishoudelijke doeleinden elke multimeter geschikt, op de schaal waarvan een voldoende weerstandsmeetlimiet wordt aangegeven.

De multimeter in ohmmeter-modus veranderen en de meetlimieten selecteren

De multimeter wordt bestuurd met een ronde draaiknop, waarrond een schaal is getekend, verdeeld in sectoren. Ze zijn van elkaar gescheiden door lijnen of gewoon de inscripties erop verschillen in kleur. Om de multimeter in de ohmmeter-modus te zetten, moet u de knop naar het gebied van de sector draaien dat wordt aangegeven door het "Ω" (omega) -pictogram. De nummers die de bedrijfsmodi aangeven, kunnen op drie manieren worden ondertekend:

• Ω, kΩ - x1, x10, x100, MΩ. Meestal worden dergelijke aanduidingen gebruikt op analoge apparaten, waarbij wat de pijl aangeeft nog steeds moet worden vertaald in de gebruikelijke waarden. Als de schaal bijvoorbeeld van 1 tot 10 is gegradueerd, moet het weergegeven resultaat bij elke modus worden vermenigvuldigd met de opgegeven coëfficiënt.

• 200, 2000, 20k, 200k, 2000k. Zo'n record wordt gebruikt op elektronische multimeters en laat zien in welk bereik de weerstand gemeten kan worden als de schakelaar op een bepaalde positie staat. Het voorvoegsel "k" geeft het voorvoegsel "kilo" aan, dat in het uniforme meetsysteem overeenkomt met het getal 1000. Als u de multimeter instelt op 200k en het getal 186 weergeeft, betekent dit dat de weerstand 186000 Ohm is.
• Ω - Als er alleen zo'n pictogram op de ohmmeter-behuizing staat, kan de multimeter automatisch het bereik bepalen. De wijzerplaat van een dergelijk apparaat kan meestal niet alleen cijfers weergeven, maar ook letters, bijvoorbeeld 15 kΩ of 2 MΩ.

De eerste twee methoden voor het labelen van de schaal hebben een direct verband tussen de nauwkeurigheid van het weergeven van de resultaten en hun fout. Als je direct het maximale bereik aanzet, wordt de weerstand in de orde van 100-200 ohm hoogstwaarschijnlijk niet goed weergegeven.

De meetkabels van het apparaat moeten in de overeenkomstige aansluitingen worden gestoken - zwart in "COM" en rood in de buurt waar naast andere aanduidingen een "Ω" -pictogram staat.

Continuïteit van draden - controle van de integriteit van het elektrische circuit

Er zijn twee manieren om de draden te bellen met een multimeter, waarvan het gebruik afhangt van de aanwezigheid van een geluidssignaal in het apparaat. Deze functie, indien aanwezig, op verschillende apparaten kan worden ingeschakeld door verschillende schakelaarposities - let daarom op de pictogrammen die op de apparaatbehuizing zijn geschilderd.

De zoemer wordt weergegeven als een punt, rechts daarvan worden drie halve cirkels getekend, elk groter dan de vorige. U moet naar een dergelijk pictogram zoeken, afzonderlijk of boven het kleinste aantal weerstanden, of in de buurt van het diodepictogram, dat wordt weergegeven als een pijl op een lijn, met het scherpe uiteinde tegen een andere lijn loodrecht op de eerste lijn.

Als u de tester in de kiesmodus inschakelt, piept hij als de weerstand van de gemeten geleider minder is dan 50 Ohm. Bij sommige apparaten kan dit 100 ohm zijn, dus als u nauwkeurigheid nodig heeft, moet u het paspoort van het apparaat controleren.

Duidelijk over de continuïteit van de draden in de video:

De kiesprocedure is eenvoudig en intuïtief - zet de schakelaar tegenover het zoemerpictogram en raak de uiteinden van de geleider die u wilt "bellen" met de sondes:

• Als de draad intact is, piept de multimeter.
• Als de draad intact is, maar vanwege zijn lengte de weerstand groter is dan die waarbij de zoemer klinkt, zal het display een cijfer tonen dat de waarde ervan weergeeft.
• Als de weerstand aanzienlijk groter is dan het bereik waarvoor deze bedieningsmodus is ontworpen, zal het display een eenheid weergeven - dit betekent dat u de schakelaar naar een andere modus moet verplaatsen en de meting moet herhalen.
• Als de integriteit van de draad is verbroken, zal er geen indicatie optreden.

Als een analoge multimeter wordt gebruikt om de geleiders zonder geluidssignaal te "rinkelen", wordt deze ingesteld op het minimale meetbereik - als, wanneer de sondes de draad raken, de pijl een waarde aangeeft die naar nul neigt, dan is de draad intact. Hetzelfde geldt voor digitale instrumenten zonder zoemer.

Voordat u de weerstand van de geleiders controleert, moet u eerst altijd een test van het apparaat zelf uitvoeren - de sondes tegen elkaar aanraken. Je moet ook controleren hoe het apparaat op het menselijk lichaam reageert - sommige mensen hebben een vrij lage weerstand en als je de uiteinden van de draad met je handen tegen de sondes drukt, kan het apparaat laten zien dat de geleider intact is, ook als dat niet het geval is.

Weerstandsmetingen uitvoeren en welke nuances er kunnen ontstaan

De multimeter-sondes zijn aangesloten op dezelfde sockets en in het algemeen wordt de weerstandsmeting op bijna dezelfde manier uitgevoerd als de continuïteit van de draden, maar aangezien het niet alleen nodig is om de integriteit van de geleider te controleren, heeft dit proces enkele eigenaardigheden.

• Selectie van meetgrenzen. Als de gemeten weerstand ten minste ongeveer bekend is, stelt de regelaar de dichtstbijzijnde hogere waarde in (als de multimeter deze niet automatisch detecteert). Als de weerstand niet precies bekend is, is het de moeite waard om metingen te starten vanaf de grootste waarde, waarbij u de multimeter geleidelijk naar een kleinere overschakelt.

• Wanneer nauwkeurigheid vereist is, moet er absoluut rekening worden gehouden met fouten. Als er bijvoorbeeld een weerstand van 1 kOhm (1000 Ohm) op de weerstand is, moet u eerst rekening houden met de toleranties voor de fabricage, die 10% zijn. Dientengevolge kunnen echte getallen liggen in het bereik van 900 tot 1100 ohm. Ten tweede, als u dezelfde weerstand neemt en de multimeter op de maximale waarde instelt, bijvoorbeeld 2000 kOhm, dan kan het apparaat een eenheid weergeven, d.w.z. 1000 Ohm. Als u daarna de schakelaar naar de 2 kΩ-positie beweegt, zal het apparaat hoogstwaarschijnlijk een ander - nauwkeuriger cijfer, bijvoorbeeld 0,97 of 1,04 - tonen.
• Als u de weerstand van een in het bord gesoldeerd onderdeel moet controleren, moet ten minste een van de aansluitingen worden gesoldeerd. Anders zal het apparaat een onjuist resultaat weergeven, omdat er met een hoge mate van waarschijnlijkheid andere geleiders in het diagram parallel aan het geteste onderdeel zijn.

Als een element met meerdere leads wordt gecontroleerd, moet dit onderdeel volledig uit het circuit worden gesoldeerd.

• Het menselijk lichaam geleidt stroom en heeft een zekere elektrische weerstand. Daarom is het, net als bij de onderdelen die in het bord zijn gesoldeerd, noodzakelijk om de mogelijkheid van contact met vreemde voorwerpen uit te sluiten - in dit geval zijn dit de handen van de persoon die meet. In een extreem geval kunt u het contact met de sonde met de vingers van één hand indrukken, maar de andere met de andere aanraken is categorisch onaanvaardbaar - het meetresultaat zal in dit geval opzettelijk onjuist zijn.

• In sommige gevallen moet rekening worden gehouden met de contactweerstand - zelfs schoon soldeer of de poten van ongebruikte radiocomponenten kunnen uiteindelijk bedekt raken met een oxidefilm, dus het is raadzaam om het contactpunt met het uiteinde van de sonde minimaal te reinigen of te krassen.

Hoe u de weerstand van de draad kunt controleren, wordt duidelijk weergegeven in de video:

Hoe weerstand te meten met een multimeter - samenvatting

De besturing van moderne digitale multimeters, en de meeste analoge multimeters, is zo gemakkelijk mogelijk gemaakt voor de operator en vereist geen diepgaande kennis. Het is intuïtief te begrijpen, zelfs voor een niet-professional zonder gespecialiseerd onderwijs - vaak om het apparaat op de juiste manier onder de knie te krijgen en te gebruiken, is het voldoende om natuurkundige lessen op school te herinneren over het bouwen en controleren van elektrische circuits.Het is raadzaam om bovenstaande nuances te onthouden bij het maken van metingen, omdat ze in ieder geval "naar buiten komen" tijdens het gebruik van de multimeter.