Jak prawidłowo podłączyć gniazdo z gniazdka

Istnieją różne sposoby i urządzenia do zasilania dwóch lub więcej urządzeń z jednego gniazdka - na przykład trójniki i listwy przeciwprzepięciowe. Jeśli okaże się, że kilka urządzeń będzie zawsze włączanych w określonym miejscu, znacznie wygodniej i praktyczniej jest podłączyć gniazdo z gniazda. To prawda, że ​​w tym przypadku należy wziąć pod uwagę szereg niuansów, które wpłyną na ich normalną i długotrwałą pracę.

Plusy i minusy tej metody połączenia

Zaleta jest jedna i zawsze w zasięgu wzroku - łatwość obsługi, bo nie trzeba już majstrować przy nośnikach, potykać się o przewody czy martwić się, że trójnik poluzuje styki gniazda i wypadnie z niego.

Aby w pełni ocenić ewentualne niedociągnięcia, należy zdemontować urządzenie i sprawdzić, jaki rodzaj przewodu jest do niego podłączony - najczęściej jest to okablowanie o przekroju 1,5 lub 2,5 milimetra kwadratowego. Taki kabel może swobodnie wytrzymać podłączenie jednego urządzenia domowego o mocy około 2 kW i, z pewnym naciągiem, kilku takich urządzeń. Gniazda i przewody oszczędza fakt, że kilka potężnych urządzeń rzadko jest podłączonych do jednego z nich - w zasadzie jest to jedno urządzenie o mocy 1-2 kW i nieco słabsze.

Zanim wyciągniesz gniazdko lub kilka z istniejącego, należy pamiętać, że każdy kolejny to połączenie przewodowe, co stanowi dodatkowy opór dla prądu elektrycznego. Nawet jeśli podłączysz jedno mocne urządzenie, ale do ostatniego gniazdka, istnieje możliwość podgrzania poprzednich styków. Charakter prądu elektrycznego jest taki, że ma wpływ na wibracje okablowania, w wyniku czego styki nieuchronnie osłabiają się w czasie. Zgodnie z przepisami wszystkie styki elektryczne w przedsiębiorstwach muszą być poddawane corocznej kontroli i dokręcaniu połączeń śrubowych.

Z drugiej strony w salonach najpotężniejszym urządzeniem jest zwykle grzejnik elektryczny - jeśli nie jest domowej roboty, z nieznanymi stykami, to dwa połączone szeregowo gniazda i ich okablowanie mogą to swobodnie wytrzymać.

Trzecie pytanie to kuchnia - to tam gromadzone są najczęściej najpotężniejsze urządzenia pod względem zużycia energii elektrycznej: zmywarka, kuchenka mikrofalowa, piekarnik elektryczny, piekarnik, czajnik elektryczny, toster i inne, które „jedzą” od 1,5 kW. Kategorycznie nie zaleca się ich „wieszania” na jednym przewodzie, chyba że będą z nich najsłabsze, np. Kuchenka mikrofalowa w połączeniu z czajnikiem lub tosterem.

Wybór metody okablowania

Wszystkie sposoby wyprowadzenia wylotu z gniazdka sprowadzają się do sposobu ich zamocowania - wewnątrz ściany, na zewnątrz lub od wewnątrz punktu „nadrzędnego” przewody zostaną wyprowadzone. Wszystkie inne punkty robocze są rozwiązywane we wszystkich przypadkach w ten sam sposób:

• Grubość drutu. Tutaj wszystko jest proste - nie powinny być cieńsze niż te, które pasują do „głównego” gniazdka. W przeciwnym razie, gdy dostatecznie mocny odbiornik zostanie podłączony do gniazdka „córki”, styki się rozgrzeją - prędzej czy później stopi się izolacja przewodu, plastikowa osłona lub jedno i drugie.
• Projekt. Z punktu widzenia funkcjonalności nie ma specjalnych ograniczeń - jedni będą usatysfakcjonowani „jeśli tylko zadziała”, a inni wybiorą „tak, żeby było pięknie i połączone ze sobą i tapetą”
• Procedura łączenia kontaktów. Na urządzeniach domowych mogą być dwa lub trzy.Jeśli są dwa, to jest to faza i zero - nie ma znaczenia, do którego przewodu podłączyć, najważniejsze jest to, że są one „sadzone” na różnych stykach. Przy zastosowaniu trzech przewodów są to zero fazy i masa - jego styk gniazdowy zwykle wystaje z korpusu urządzenia po zdjęciu z niego osłony. Na styku musisz znaleźć śrubę mocującą i przykręcić tam przewód uziemiający.
• Grunt. Wszystko zależy od jego obecności - jeśli znajduje się w pierwszym gniazdku, zdecydowanie zaleca się przeprowadzenie przewodu uziemiającego do następujących punktów. W takim przypadku należy wziąć pod uwagę wymagania PUE - kabel powinien być możliwie trwały, z osobnymi wyprowadzeniami do każdego punktu.

przewód brązowy - faza, niebieski - zero, żółto-zielony - masa

W ostatnim pytaniu jest jeden ważny niuans - początkowo przewód uziemiający był podłączony bezpośrednio do styków uziemiających, ale nie można go podłączyć w taki sam sposób, jak przewodów fazowych i neutralnych - od styku do styku - jest to niemożliwe. Jest to zabronione, ponieważ w przypadku przepalenia przewodu wszystkie kolejne urządzenia pozostaną niezabezpieczone. Sposób wykonania prawidłowego połączenia pokazano na rysunku - główny przewód jest odkręcany od styku i skręcany jest na nim.

Osobna żyła prowadzi do pierwszego punktu, a jeszcze jedna - „pień” - do wszystkich pozostałych. Jest bezpośrednio podłączony do ostatniego punktu, a poprzednie, podobnie jak główny, są na nim „zawieszone” osobnymi przewodami.

Wszystkie dalsze czynności zależą od metody instalacji.

Okablowanie zewnętrzne

Występuje w czystej postaci w drewnianych domach lub wśród fanów stylu „retro”.

okablowanie w drewnianym domu z rur miedzianych

W pierwszym przypadku jego zastosowanie wynika z surowych wymagań bezpieczeństwa przeciwpożarowego, które teoretycznie nie pozwalają na układanie w ścianach drewnianych przedmiotów palnych. Dodatkowym utrudnieniem mogą być metalowe rury, w które często wprowadza się druty, aby uniknąć nawet teoretycznie możliwego kontaktu z powierzchnią ściany. Oznacza to, że podłączenie wylotu z innego gniazdka w tym przypadku to prawie 100% gwarancja konieczności wykonania dodatkowych prac hydraulicznych.

okablowanie retro

Jeśli okablowanie jest po prostu wykonane w stylu „retro”, to dodanie kolejnego z jednego gniazdka oznacza zerwanie całego tworzonego obrazu. Cały sens tego stylu polega na tym, że przewody są starannie poprowadzone od skrzynki połączeniowej do gniazdka. Często są skręcone w spiralę i ogólnie wyglądają jak ażurowa tkanina wisząca w powietrzu. Aby nie ryzykować zepsucia całego projektu, łatwiej, piękniej i bardziej niezawodnie jest wydać trochę więcej kabla, ale zrobić oddzielne gniazdo ze skrzynki przyłączeniowej.

Jeśli naprawdę potrzebujesz dwóch gniazd iz jakiegoś powodu nie można rozciągnąć przewodu ze skrzynki połączeniowej, to jest inne wyjście z tej sytuacji. Polega na umieszczeniu nowego gniazdka obok starego - na jednym wsporniku dielektrycznym. Jeśli mają ten sam projekt, będzie to już wykonany blok gniazd - w tym przypadku przewody można ukryć za osłonami i nie wpłynie to na ogólny obraz.

Ukryte okablowanie

Nazywa się tak, ponieważ jest niewidoczny, ponieważ jest ukryty w ścianie, do której podczas montażu wycięto rowki w betonie, w którym ułożono druty. Następnie rowki te (poprawnie nazywane są „rowkami”) uszczelnia się zaprawą tynkarską lub cementową, po czym ścianę maluje się, przykleja do niej tapetę lub wykonuje inne wykończenie.

ukryte okablowanie

W efekcie, aby przeciągnąć przewód z istniejącego gniazdka do następnego, należy przede wszystkim wyobrazić sobie, czy można wyciąć rowek w ścianie, wywiercić otwór na puszkę i dopiero wtedy wykonać połączenie.

Jeśli nie ma podłączać potężnych obciążeń do nowego punktu, to ta metoda - jak podłączyć gniazdko z istniejącego - jest najkorzystniejsza, ponieważ koszty pracy będą znacznie mniejsze niż w przypadku pełnoprawnej instalacji ze skrzynki przyłączeniowej. Jeśli nie chcesz nadmiernie uszkodzić tapety, to takie rozwiązanie staje się prawie jedynym możliwym.

listwa zasilająca

Jeśli nowy punkt nie musi znajdować się w pewnej odległości od starego, wówczas ponownie pomoże instalacja bloku gniazd. Obok pierwszego wycina się dla nich otwory w ścianie i schowany jest w nich drut.Kiedy stosuje się taki schemat podłączenia gniazdka z ukrytym okablowaniem, to z należytą starannością całe wykończenie pozostaje nienaruszone. Rozmiar zaślepki gniazda jest większy niż średnica gniazda, dlatego nawet biorąc pod uwagę wycięcie większego otworu (który jest potrzebny do jego montażu) nakładka dekoracyjna zakrywa wszelkie ślady przecięcia ściany.

Połączone okablowanie

Efektem takiej metody, jak podłączenie jednego lub więcej z jednego gniazdka, są profesjonalni elektrycy z pewnym spokojem, zwłaszcza jeśli w trakcie montażu pojawiły się pewne niedociągnięcia. Ale z wielu powodów najczęściej robią to rzemieślnicy domowi, jeśli chcesz podłączyć inny z jednego gniazdka - dodatkowego gniazdka i nie możesz wywiercić ściany ...

Takie sytuacje zdarzają się cały czas, na przykład w wynajmowanych mieszkaniach - właściciele nie udzielają zgody na przebudowę, aw niektórych domach gniazda są wykonane tylko na jednej, maksymalnie dwóch ścianach z czterech i jest to dalekie od tego, że znajdują się w odpowiednich miejscach.

Procedura instalacji

Ogólna zasada, zgodnie z którą prawidłowe połączenie nowych punktów odbywa się w sposób łączony, jest następująca:

1. To banalne, ale konieczne - w mieszkaniu prąd jest wyłączony (lub tylko gniazdko jest pozbawione energii).
2. Osłona jest zdjęta z gniazda „rodzicielskiego”, szacuje się na ile zakrywa otwór na gniazdo.
3. Rozszerzające się wąsy, które trzymają wewnętrzną część gniazda w gnieździe są poluzowane - jest usuwane, aby zapewnić swobodny dostęp do styków.
4. Przewody są podłączone, które trafią do nowego gniazdka.
5. Przed włożeniem wewnętrznej części gniazda na miejsce należy sprawdzić, czy ogranicznik nie zgniotu drutu (najczęściej jest to stalowa prostokątna płytka wystająca całym obwodem poza gniazdo). W takim przypadku należy ostrożnie odciąć kawałek gniazda (i być może ściany), aby drut mógł tam swobodnie przejść. Następnie gniazdo jest instalowane na miejscu.
6. W pokrywie wycina się otwór, aby dopasować przewód tak, aby dobrze przylegał do ściany. Korpus jest następnie przykręcony na miejscu.
7. Przewód do podłączenia opuszcza się do cokołu i prowadzi wzdłuż niego w wybrane miejsce, mocując wspornikami do przewodów elektrycznych co 30-40 cm.

Ten film przedstawia szczegółowo instalację i podłączenie gniazd:

Ukrywanie opcji drutu

Sposób mocowania gniazda jest wybierany w zależności od tego, jak planujesz z niego korzystać. Nowe gniazdo (dla tego typu instalacji wybiera się zewnętrzne) można przykręcić do listwy przypodłogowej lub po prostu pozostawić jako nośnik. Przewód prowadzący od wylotu do listwy przypodłogowej można wprowadzić do kanału kablowego, ale w tym celu należy go przykleić do tapety lub zamocować na sztywno między pokrywą wylotu a samą listwą przypodłogową.

Jeśli gniazdo jest zainstalowane poważnie i przez długi czas, nadal powinieneś spróbować całkowicie ukryć przewód. Jeśli na ścianie znajduje się warstwa tynku o grubości co najmniej 3-4 mm, to należy zarysować w niej rowek na drut - wtedy będzie on równo z powierzchnią i będzie można go szpachlować lub pomalować.

Jeśli tapeta jest przyklejona do ściany, są one cięte wzdłuż linii drutu i rozsuwane. Aby ich nie złamać, zaleca się zwilżenie szwu. Po oderwaniu tapety od ściany można zarysować rowek na drut w niej, położyć, szpachlować i przykleić tapetę.

Gniazda do płyt gipsowo-kartonowych

Jest to okablowanie zarówno ukryte, jak i otwarte - należy do pierwszej, ponieważ przewody nie są widoczne, a zalicza się do drugiej kategorii, ponieważ przewody nie są zamurowane w ścianie i można do nich dotrzeć. Oprócz standardowych narzędzi (o ile nie jest zainstalowana listwa zasilająca), do montażu wymagany jest drut stalowy. Procedura wygląda następująco:

1. Gniazdo i gniazdo są usuwane ze ściany. Są przykręcone do płyty gipsowo-kartonowej, więc nie musisz niczego łamać.
2. W otworze wsuwa się stalowy drut i przesuwa w kierunku, w którym planowane jest zamontowanie nowego gniazda. Na tym etapie wystarczy upewnić się, że pomiędzy płytami GK, profilami a ścianą jest szczelina, w którą przejdzie pofałdowanie z drutem (nie można pozostawić wewnątrz okablowania niezabezpieczonego przed uszkodzeniami mechanicznymi).
3. Jeśli drut jest w stanie znaleźć ścieżkę, w odpowiednim miejscu wierci się otwór na nowe gniazdo. Mocna lina jest przykręcona do drutu i odciągnięta.
4. Następnie za pomocą liny między gniazdami wciąga się pofałdowanie, wprowadza się do niego druty i łączy.

Jeśli nie można rozciągnąć drutu między profilami, stosuje się bardziej radykalne środki - odkręca się arkusz płyty gipsowo-kartonowej, drut jest ciągnięty i przykręcany. Pozostaje zaszpachlować zniszczone połączenia i zainstalować gniazdo. W niektórych przypadkach, zamiast odkręcania całego arkusza, po prostu wycina się otwór o wymaganym kształcie w płycie gipsowo-kartonowej (po odkręceniu śrub mocujących), który następnie nakłada się na miejsce i szpachluje.

Który sposób użyć

Ten problem jest rozwiązywany w każdym przypadku indywidualnie, w zależności od tego, gdzie znajduje się gniazdo „nadrzędne” i jaką moc będzie miało podłączone urządzenie. Jeśli nie są to wyjścia kuchenne do piekarnika lub punkty do zasilania kotła za pomocą pralki, obliczenia i praktyka pokazują, że kilka gniazd będzie działać bez problemów bez przeciążania sieci.

Głównym warunkiem instalacji jakichkolwiek gniazd jest dobre styki między przewodami, co zmniejsza całkowitą rezystancję okablowania i prawdopodobieństwo jego nagrzewania się podczas pracy.