Okablowanie w prywatnym domu - od schematu do instalacji

Współczesne ludzkie życie absolutnie nie może być wygodne bez elektryczności. Gdy jest nieobecny, wydaje się, że życie się zatrzymało, ponieważ każde urządzenie gospodarstwa domowego lub narzędzie elektryczne wymaga podłączenia elektrycznego. Czasami bez prądu nie będzie można nawet gotować jedzenia, nie wspominając o normalnym oświetleniu domu. Dlatego jeśli myślisz o budowie, schemat okablowania w prywatnym domu powinien być kwestią priorytetową, na którą należy zwrócić szczególną uwagę. Konieczne jest przemyślenie i obliczenie wszystkiego w najdrobniejszych szczegółach, aby żaden najmniejszy błąd lub niedokładność w układaniu i podłączaniu sieci elektrycznej nie doprowadził do awarii urządzeń gospodarstwa domowego w przyszłości lub, co gorsza, do pożaru i pożaru.

Jaka jest potrzeba obwodu?

Schemat okablowania w prywatnym domu to rysunek, na którym zastosowano wszystkie główne zasilacze:

• Linia wprowadzająca, która jest prowadzona przez odgałęzienie od głównej linii energetycznej do samego domu.
• Miejsce montażu rozdzielnicy.
• Urządzenia ochronne i licznik energii elektrycznej.
• Miejsca montażu skrzynek przyłączowych, przełączników i gniazd w pomieszczeniach i pomieszczeniach.
• Trasy okablowania dla okablowania elektrycznego od skrzynek przyłączowych do urządzeń przełączających.
• Miejsca montażu elementów sieci oświetleniowej (żyrandole, kinkiety, lampy).

Zanim wykonasz instalację elektryczną w domu, wskazane jest, aby już jasno określić, gdzie będą znajdować się główne urządzenia gospodarstwa domowego - lodówka, klimatyzator, pralka, podgrzewacz wody, zmywarka. Jest to konieczne, aby gniazda można było od razu zamontować obok sprzętu, a następnie nie rozciągać ich po całej powierzchni nośnej.

Jeśli Twój budynek należy do typowego budynku, który został wzniesiony przez firmę budowlaną (ponieważ teraz budują całe wioski wiejskie), powinieneś otrzymać projekt budowlany i schemat połączeń. W przypadku, gdy budowa jest prowadzona niezależnie, dla każdego domu opracowują własny indywidualny schemat. Ale w obu wersjach główne cele obwodu są takie same:

1. Jeśli masz gotowy schematyczny rysunek, możesz sporządzić listę materiałów, które będą potrzebne do wykonania okablowania w domu. Pomoże Ci to zaoszczędzić pieniądze. Oznacza to, że mając pod ręką listę, możesz przejść przez różne punkty sprzedaży detalicznej, spokojnie zdecydować, wybrać najwyższej jakości i najbardziej odpowiednie produkty elektryczne w cenie. Nie kupisz niczego zbędnego i jednocześnie uchronisz się przed sytuacją, gdy instalacja jest już wykonywana, ale niektóre materiały to za mało i pilnie biegniesz do pierwszego sklepu, na który się natkniesz, aby je kupić za wszelką cenę.
2. Schemat okablowania umożliwi określenie maksymalnego obciążenia każdej jednostki elektrycznej, co pozwoli poprawnie dobrać przekrój przewodów, obliczyć całkowitą moc, wybrać niezbędne urządzenia ochronne i kabel doprowadzający.
3. Ponadto schemat pomoże ci kompetentnie i racjonalnie zaplanować kolejność pracy.

Papierkowa robota

Przygotuj się na to, że instalacja elektryczna w prywatnym domu będzie wymagała również nerwów, ponieważ do uzyskania pozwolenia na wykonywanie pracy będziesz potrzebować:

1. Skontaktuj się z organizacją, która ma linię energetyczną w bilansie, z której planowane jest podłączenie wejścia. Muszą wydać specyfikacje techniczne (TU) dla tego połączenia.
2. Następną będzie organizacja lub firma handlowa, która zgodnie z wydanymi warunkami technicznymi sporządzi projekt.
3. Ponownie, organizacja zajmująca się dostawami energii będzie musiała uzgodnić projekt i napisać wniosek o podłączenie (na głównej linii musi to zrobić ich elektryk).
4. Wykonana linia wejściowa musi zostać przetestowana w specjalnym laboratorium elektrycznym, po czym zostaje wystawiony protokół stwierdzający, że wejście przeszło test i nadaje się do pracy.
5. Teraz kabel doprowadzający jest wprowadzany do rozdzielnicy i podłączany do wejścia licznika energii elektrycznej, który musi być zaplombowany przez przedstawicieli zasilacza. Po liczniku okablowanie zrób to sam w domu lub możesz zaprosić specjalistów, nie będziesz już potrzebować żadnych innych organizacji.
6. Ostatnią rzeczą, która pozostaje do Ciebie, jest zawarcie umowy z organizacją dostarczającą energię na dostawę energii elektrycznej z ich strony i terminowe opłacanie zużytych kilowatogodzin z Twojej.

Planowanie wejścia

Najważniejszą różnicą między elektrykiem w mieszkaniu a domem prywatnym jest realizacja wkładu. W budynkach wielokondygnacyjnych wejście wchodzi do sterowni, a stamtąd prowadzi się już okablowanie do mieszkań. W przypadku domu prywatnego konieczne jest wykonanie warstw z przebiegającej w pobliżu głównej linii. Niezawodność, jakość i bezpieczeństwo zasilania zależy od tego, jak kompetentnie i poprawnie to zrobisz. Istnieją dwa sposoby:

• Montaż wlotu powietrza za pomocą kabla lub izolowanego przewodu.
• Układanie podziemnego wejścia kablowego.

Przed położeniem wstępnej linii do prywatnego domu bardzo ważne jest przemyślenie i zaplanowanie go tak, aby był odporny na silne wiatry, a także nie niesie niebezpieczeństwa porażenia prądem osoby podczas deszczowej, śnieżnej lub mokrej pogody.

Wlot powietrza

Takie wejście przez powietrze polega na przeciągnięciu drutu lub kabla od najbliższego wspornika głównej linii energetycznej do konstrukcji obudowy.

Chcę od razu ostrzec, że doprowadzenie powietrza będzie racjonalne, jeśli odległość od podpory do domu jest mniejsza niż 20 m.W przypadku, gdy rozpiętość jest większa niż 20 m, będziesz musiał zainstalować kolejną dodatkową podporę, która może znajdować się na terenie Twojej witryny. Środek ten jest konieczny, aby zmniejszyć naprężenia mechaniczne drutu. Przy bardzo dużej rozpiętości istnieje możliwość zerwania drutu pod wpływem silnego wiatru lub pod własnym ciężarem.

Jak poprawnie wykonać wlot powietrza?

1. Konieczne jest wywiercenie otworu w ścianie budynku i włożenie do niego kawałka metalowej rury lub specjalnego plastikowego pofałdowania (średnica otworu i rury będzie zależeć od przekroju przewodu wejściowego).
2. Na ścianie na zewnątrz domu mocuje się wspornik z zainstalowanym na nim izolatorem.
3. Teraz konieczne jest rozciągnięcie stalowego kabla między dwoma izolatorami (jeden na wsporniku, drugi na trawersie wspornika, z którego wykonane są gałęzie).
4. Przewód doprowadzający lub kabel biegunowy jest podłączony do przewodów linii. Następnie układa się go wzdłuż kabla do domu, gdzie jest przeciągany przez otwór wykonany w budynku. Co 0,5-0,6 m zaleca się mocowanie drutu do naprężonej linki stalowej za pomocą plastikowych lub metalowych zacisków.

To wszystko, kabel doprowadzający wszedł do budynku, skąd zostanie wprowadzony do rozdzielnicy. Jak widać, nic skomplikowanego, ale należy tutaj wziąć pod uwagę pewne niuanse:

• Bardzo ważne jest, aby zapewnić wystarczające naprężenie linki stalowej.
• Drut należy przymocować luźno, bez naprężeń.
• Odległość od ziemi do przewodu nie powinna być mniejsza niż 3,5 m.
• Kabel i przymocowany do niego na całej długości przewód doprowadzający nie mogą dotykać żadnych budynków pomocniczych, drzew ani wysokich krzewów.
• Miejsce, w którym drut wchodzi bezpośrednio do domu, należy uszczelnić. Po wciągnięciu do rury całą pozostałą przestrzeń należy wypełnić pianką poliuretanową.Możesz także skorzystać z innej opcji - ubić ją szczelnie wełną mineralną wykonaną z niepalnego materiału.

Najlepszą opcją wlotu powietrza do domu jest samonośny izolowany drut (samonośny izolowany drut). Po pierwsze, jego izolacja wykonana jest z materiałów, które nadają się do pracy w warunkach nasłonecznienia i opadów, a także wytrzymują znaczne wahania temperatury. Po drugie pod warstwą izolacyjną oprócz przewodników aluminiowych znajduje się stalowy kabel. Oznacza to, że podczas instalowania takiego drutu nie ma potrzeby rozciągania oddzielnego kabla podtrzymującego.

Jeśli do budowy prywatnych mieszkań potrzebne jest napięcie jednofazowe (220 V), potrzebny jest przewód dwużyłowy. W przypadku, gdy potrzebne jest napięcie trójfazowe (380 V), wymagany jest przewód czterożyłowy. Minimalny przekrój przewodów SIP to 16 mm².

Sposób instalacji doprowadzenia powietrza do prądu można zobaczyć na tym filmie:

Wejście podziemne

Ułożenie kabla doprowadzającego w ziemi ma kilka zalet w porównaniu z metodą powietrzną:

1. Niezawodność jest zwiększona dzięki temu, że kabel nie jest narażony na nagłe zmiany temperatury, opady atmosferyczne, silne wiatry.
2. Styl i projekt architektoniczny witryny mają pełny wygląd, to znaczy nie są zepsute przez rozciągnięty kabel ze stałym drutem lub dodatkowym wspornikiem. Z reguły z tego powodu wszystkie luksusowe domki i domy wiejskie mają połączenie podziemne.
3. Jeśli jest to wiejski dom, w którym ludzie mieszkają tylko latem, a zimą budynek mieszkalny jest pusty, prawdopodobnie chuligani lub wandale odetną i wykradną wlot powietrza. Jest to mało prawdopodobne w przypadku instalacji podziemnych.
4. W przypadku zwarcia i wystąpienia łuku elektrycznego na wejściu podziemnym praktycznie nie ma możliwości uszkodzenia mienia i ludzi. W przypadku wlotu powietrza pożar, który wystąpił, może rozprzestrzeniać się na budynki. Tak więc wysokie bezpieczeństwo przeciwpożarowe podczas układania kabli w ziemi jest bardzo ważną zaletą, szczególnie w przypadku domów z drewna.

Ale nie wszystko jest tak doskonałe, gleba jest również dość agresywnym środowiskiem. Skład chemiczny gruntu może z czasem powodować procesy korozyjne, które spowodują, że powłoka kabla stanie się bezużyteczna. W takim przypadku sama gleba może zwisać i pęcznieć, poruszać się i zamarzać. Wpływ będą miały również wody gruntowe, gryzonie i mikroorganizmy, a także presja korzeni dużych drzew. Dlatego jeśli zdecydujesz się doprowadzić prąd do domu metodą podziemną, zadbaj o ochronę kabla, ułóż go w plastikowej lub metalowej rurze.

Cóż, główną wadą podziemnego wejścia są roboty ziemne. Po pierwsze, muszą być skoordynowane z grupą wszelkiego rodzaju organizacji, które mogą mieć coś ułożonego na tym lądzie - rury wodociągowe, gazowe lub kanalizacyjne; sieć grzewcza; linie energetyczne kabli magistralnych; linie telefoniczne. Po drugie, aby położyć kabel w ziemi, trzeba będzie wykopać rów, a to dodatkowy (i przyzwoity) koszt. Samo zrobienie tego zajmie dużo czasu i wysiłku. Jeśli zatrudnisz kogoś do robót ziemnych, wydaj pieniądze w postaci pieniędzy.

W celu lepszego zrozumienia zakresu prac polecamy obejrzenie poniższego filmu:

Zanim więc wykonasz okablowanie elektryczne w domu, najpierw rozważ zalety i wady, weź pod uwagę zalety i wady, wybierz najbardziej odpowiednią opcję wykonania wejścia. A kiedy skończysz z zewnętrznym zasilaczem, możesz bezpiecznie przystąpić do instalacji wewnętrznego.

Obliczanie obciążenia

Samodzielna instalacja okablowania elektrycznego w prywatnym domu wymaga wstępnej pracy głowy, to znaczy pracy umysłowej, a mianowicie, musisz obliczyć, jakie obciążenie będzie miała twoja domowa sieć elektryczna.Dla ułatwienia podziel wszystkich odbiorców energii elektrycznej na grupy:

• Elementy oświetleniowe.
• Sprzęt kuchenny (lodówka, okap, wypiekacz do chleba, kuchenka i piekarnik elektryczny, czajnik elektryczny i ekspres do kawy, multikocer i kuchenka mikrofalowa itp.).
• Urządzenia gospodarstwa domowego i urządzenia elektryczne małej mocy (komputer, telewizor, stereo itp.).
• Odżywki.
• Ogrzewanie elektryczne.
• Wyposażenie łazienki (podgrzewacz wody, suszarka do włosów i pralka).
• Elektronarzędzia używane w pomieszczeniach gospodarczych (młotowiertarka, wiertarka elektryczna, elektryczna kosiarka, pompa itp.).

Dodaj moc wszystkich urządzeń. Popraw wynikową wartość mnożąc przez 0,7 (jest to ogólnie przyjęty współczynnik jednoczesnego włączania urządzeń). Należy pamiętać, że moc każdej grupy nie powinna przekraczać 4,5 kW. Na podstawie obliczonego obciążenia zdecyduj o przekroju i marce drutów. Okablowanie w prywatnym domu odbywa się za pomocą drutów miedzianych. Do układania ukrytego wybierz marki VVGng, PUNP, VVG, do układania otwartego - PUGVP, PUGNP. Okablowanie wykonane w prywatnym domu za pomocą takich przewodów będzie miało przyzwoitą żywotność (około 10 lat), minimalne straty i bezpieczną pracę.

Tablica rozdzielcza

Normatywne miejsce montażu osłony nie jest w żaden sposób znormalizowane. Jedynym warunkiem jest umieszczenie go w odległości co najmniej 1 m od rurociągów (czyli wszelkich rur - gazowych, wodnych, kanalizacyjnych).

W którym pomieszczeniu lepiej jest zamontować osłonę, również nie jest nigdzie określone. Wiele osób woli instalować go w niektórych pomieszczeniach gospodarczych, w których wygodnie będzie wykonać przełączanie lub zlokalizowanych przy wejściu do domu. W każdym razie staraj się przestrzegać prostych zasad:

1. To pomieszczenie nie powinno stwarzać zagrożenia pożarowego (np. Kotłownia). Nie przechowywać butli gazowych i substancji łatwopalnych w pobliżu rozdzielnicy.
2. Konieczne jest, aby pomieszczenie, w którym znajduje się klapa, było suche, to znaczy niepożądane jest instalowanie go obok łazienki.
3. Musi być swobodny dostęp do deski rozdzielczej, nie organizuj magazynu z pomieszczenia, w którym się znajduje.

Sam panel zawiera:

• Licznik energii elektrycznej;
• maszyna wprowadzająca, odpowiada za zasilanie całego domu;
• kilka maszyn do łączenia wychodzących pantografów według ich podziału na grupy;
• wyłącznik różnicowoprądowy (RCD), który działa w tandemie z maszyną wprowadzającą.

Tarczę można zamontować w specjalnie dla niej wykonanej niszy lub po prostu zawiesić na ścianie.

Jeśli dom jest ogromny na kilku piętrach z łaźniami, saunami, garażami, to jedna tarcza nie wystarczy. W takich przypadkach na każdym piętrze montuje się jeden panel wprowadzający i dodatkowe.

Planowanie wewnętrznego zasilania

Istnieją dwa sposoby wykonania instalacji elektrycznej w prywatnym domu - otwarte i ukryte. Rozważmy pokrótce każdy z nich osobno.

Otwórz okablowanie

Otwarta metoda układania drutów nazywana jest również zewnętrzną i jest najczęściej stosowana w domach drewnianych.

Przewody można układać:

• w specjalnych plastikowych pudełkach;
• na izolatorach porcelanowych za pomocą specjalnego kabla (tzw. styl retro).

Schemat powinien wskazywać, jaką trasą będziesz poprowadzić kable oraz oznaczyć miejsca, w których zostaną zamontowane elementy mocujące (izolatory).

W przypadku otwartego okablowania stosuje się specjalne zewnętrzne urządzenia przełączające (gniazda, przełączniki).

Ukryte okablowanie

Jeśli konstrukcja jest betonowa, z wieloma pustkami technologicznymi, stosuje się ukrytą metodę układania drutów. Jest to trudniejsze, ponieważ najpierw musisz wykonać specjalne rowki w ścianach, zwane rowkami, w których zostanie ułożony drut lub kabel.A potem ułożone przewody nadal będą musiały być naprawione zaprawą alabastrową lub tynkarską.

Będziesz także potrzebował wewnętrznych przełączników i gniazd. Przed ich zainstalowaniem wykonuje się otwory w ścianach, puszki z gniazdami są również mocowane w nich za pomocą rozwiązania, a dopiero potem montuje się urządzenia przełączające.

Ukryte okablowanie własnymi rękami jest łatwe, jedyną rzeczą, która może powodować trudności, zajmować dużo czasu i wysiłku, jest robienie stroboskopów i dziur.

Zasady i wskazówki

Wszystko związane z pracami elektrycznymi reguluje Kodeks Przepisów Instalacji Elektrycznych (PUE). Dla tych, którzy są poważnie zaangażowani w instalację przewodów elektrycznych, warto zapoznać się z tą książką w czasie wolnym. Tutaj podamy najbardziej podstawowe i najważniejsze punkty, które należy wziąć pod uwagę przed wykonaniem okablowania w domu własnymi rękami:

1. Wszystkie puszki połączeniowe, gniazda i przełączniki powinny być łatwo dostępne (nie mogą być pokryte tapetą, nie mogą być ukryte pod płytami kartonowo-gipsowymi, nie są wypełnione masywnymi meblami, których nie można przenosić).
2. Przewód uziemiający musi być przykręcony do urządzeń.
3. Przełączniki montowane są na wysokości 60-150 cm od poziomu podłogi, przewody doprowadzane są do nich od góry do dołu.
4. Wszystkie połączenia przewodowe należy wykonywać w puszkach połączeniowych. Węzły połączeniowe muszą być solidnie zaizolowane, zabronione jest łączenie przewodów miedzianych z aluminiowymi.
5. Gniazda montuje się na wysokości 50-80 cm od poziomu podłogi. Odległość między gniazdami a kuchenkami gazowymi, rurami, grzejnikami nie powinna być mniejsza niż 50 cm.
6. Przewody instalacji elektrycznej nie mogą stykać się z metalowymi konstrukcjami budynku (szczególnie w przypadku okablowania ukrytego należy wziąć to pod uwagę podczas układania przewodów w rowkach).
7. Uwzględnia się liczbę gniazd w pomieszczeniu przy współczynniku 1 łącznika na 6 m² powierzchnia. Wyjątkiem jest kuchnia, na której można zamontować tyle gniazd, ile potrzeba do podłączenia wszystkich urządzeń gospodarstwa domowego.
8. Poziome układanie drutów odbywa się nie bliżej niż 15 cm od sufitu i podłogi. Przewody układa się pionowo w odległości 10 cm od otworów drzwiowych i okiennych. Przewody sieci elektrycznej nie mogą być zbliżane do rur gazowych bliżej niż 40 cm.

Mamy nadzieję, że cała ta rozmowa nie poszła na marne. Na pewno rozpoczniesz instalację zewnętrznego i wewnętrznego zasilania swojego domu od sporządzenia schematu. Pomyśl z całą rodziną, gdzie i jaki rodzaj sprzętu chcesz ustawić, przełożyć wszystko na papier, narysować wszystkie przełączniki i trasy okablowania. Ułatwi to znacznie obliczenie ilości potrzebnych materiałów. Pozostaje tylko przenieść swój schemat z papieru na prawdziwe ściany i wykonać prace instalacyjne.